De Italiaanse stad Palermo, hoofdstad van het eiland Sicilië, duikt in de meeste persartikelen meestal op als het centrum van de ‘Cosa Nostra’-maffia. Maar wij kunnen hier een meer positief beeld van die stad geven omdat het de geboorte- en woonplaats is van de singer-songwriter Fabrizio Cammarata, schrijver van fijne liefdesliedjes en eigenaar van een heerlijke soulstem.

Die mooie songs hoorden we in 2011 voor het eerst op zijn debuutplaat “Rooms” en op het twee jaar geleden verschenen album “Of Shadows”, een plaat die ook niet ontsnapte aan de aandacht van andere artiesten, waardoor hij optredens kon versieren naast o.a. Patti Smith, Ben Harper, ‘Iron & Wine’, Damien Rice en Emiliana Torrini.

Het derde album van Fabrizio Cammarata heet “Lights” en mag volgens ons als zijn beste plaat tot nu toe bestempeld worden. Zijn songschrijverscapaciteiten zijn alsmaar toegenomen en stellen hem in staat prachtige moderne indie folksongs te schrijven en op te nemen. Op deze plaat zijn wij vooral onder de indruk gekomen van de singles “Run, Run, Run” (zie video) en “Timbuktu” over de mythische gouden woestijnstad. Andere hoogtepunten zijn “KV”, het akoestische “Rosary”, de intrigerende ballad “Blue”, het melancholische “Cassiopea” waarin hij zowel in het Engels als het Italiaans zingt en het catchy slotnummer “My Guitar At 4 am”.

De producer van deze in Palermo opgenomen plaat is Dani Castelar die zich eerder ook al ontfermde over albums van Paolo Nutini, ‘Editors’ en ‘R.E.M.’; qua referenties kan dat toch wel tellen. De eigen favoriete muzikanten zijn voor Fabrizio Cammarata echter vintage singer-songwriters Bob Dylan en Nick Drake. Het is dan ook zijn grote droom om ooit te mogen worden bijgeschreven op dit lijstje van grootheden uit de folkmuziek. Dit nieuwe album “Lights” zou daar wel eens een belangrijke bijdrage toe kunnen leveren.

(valsam)